Mustafa Demircioğlu

Bu cesareti hangi ümitten alıyor?
Devlet Bahçeli…
‘Gerekirse ben giderim İmralı’ya’ diyor.
80’e yaklaşmış bir siyasetçi…
Milliyetçiliğinden, vatanperverliğinden, devletçiliğinden, hatta Atatürkçülüğünden hiç kimsenin zerre kadar şüphe etmediği bir adam.
Ülkesi için, vatanı için, milleti için göze alamayacağı hiçbir şey olmayan bir siyasi.
Kendi partisinin zorlandığını bilmeyecek adam mı?
Hayır.

O hâlde nedir bu?
Türkiye Cumhuriyeti Devleti bir şeylere mi hazırlanıyor?
Yoksa ülkemiz aleyhinde dışarıdan bir hazırlık mı var?
İç bünyenin sağlamlaştırılması çok acil ve elzem mi?
O görevi yapıyor olmasın?

Çünkü Devlet Bahçeli, terör hadiselerinde en fazla şehit vermiş camianın başındaki adam.
Bir intikam meselesi varsa onda olmalı, bir rövanş meselesi varsa onda olmalı.

Nedir bu durum?
Hiç kimsenin hadiseye elini uzatmadığı bir dönemde taşın altına bütün vücudunu koyabilmek;
liyakat meselesi, samimiyet meselesi…
Bence devlet adamı olma melekesi.

Kendisini alkışlıyorum.
İsterse partisi kapansın, isterse iktidar düşsün…
Yalnız bu ülkede millî birlik ve beraberlik temin olunsun.

Bu ülke yeni partiler de bulur, yeni liderler de…
Yalnız, Türk’ü Kürt’e, Arab’ı birbirine düşman ederek millî birliği zedelersek, 40 yılda olduğu gibi gelecek 40 yıllarda da huzur bulamayız.

Hadiseleri soğukkanlılıkla izlemek lazım.
Biraz insaf, biraz dürüstlük, biraz da sabır lazım.